Evolución

A orixe histórica da filloa atópase, segundo os primeiros indicios, na Roma Imperial. Nesta época, dáse conta de que nos campamentos dos lexionarios elaborábanse filloas, ás que se lle daba o nome de phyllon. É unha palabra de orixe grega, polo que, mesmo, cabe a posibilidade de que en Grecia tamén fose coñecida.

A receita base -que, co paso dos séculos, acabaría sendo unha variante galega da orixinal- contaba con dous ingredientes principais: fariña e auga. A esta combinación, xa daquela agregábanselle outros produtos como mel, leite, especias ou ovos. A elaboración desta filloa romana estendeuse como tradición entre os cristiáns, chegando a ser coñecida no que sería a Europa da época.

Posteriormente, a elaboración deste produto chegaría a Galicia a través das invasións dos celtas centroeuropeos. Estes eran coñecedores da receita, xa que se utilizaban pedras para cociñar distintos tipos de carnes e outros alimentos.

Esta tradición na elaboración de filloas foise convertendo en parte da gastronomía tradicional da cultura galega. Aínda así, este produto considerouse, polo menos ata mediados do século XX, unha comida ou sobremesa que acostumaba facer a xente pobre. Con todo, na actualidade, está consagrada como unha das mellores insignias da gastronomía galega, apta tanto para comer soa ou con recheos tradicionais como para formar parte das elaboracións máis innovadoras e propias da nouvelle cuisine.

Ese saber acumulado co paso dos anos foi o que deu lugar á receita actual da Filloa de Lestedo. A idónea combinación de ingredientes e unha coidada elaboración fan dela un manxar de referencia.